Actueel

Dit relaas vertelt van de aanloop ernaar toe op deze zaterdagmiddag. Dit relaas vertelt van de mooie sportmomenten bij een 'gewone dorpsclub'. Dit relaas vertelt van de hartelijke belangstelling van sponsoren, notabelen en andere gasten op een zonovergoten sportpark Cingellanden. Dit relaas vertelt van een bijzonder voetbalseizoen met een unieke prestatie door als 2e te eindigen in de competitie en zo meer dan verdiend de opwachting te mogen maken in de nacompetitie voor promotie naar de 1e klasse. Dit relaas vertelt van de winst in het 1e nacompetitie duel en daarmee de plaatsing voor de halve finales van de nacompetitie. Dit verhaal vertelt van trainers die afscheid nemen en tegelijk met de staf en spelersgroep nog het laatste kunstje willen flikken: de lonkende winst van de nacompetitie. Dit verhaal vertelt van spelers die meer dan 10 jaren onderdeel van de selectie waren en hun sporen meer dan verdiend hebben. Dit relaas vertelt van... maar nee, we gaan direct maar naar de kern van het relaas: 'waarom valt het stil?'.

Soms zijn er talenten binnen een mooie vereniging, die net dat beetje extra hebben. Die niet zonder werkers in een elftal kunnen excelleren, maar bovenal talenten zijn omdat ze door extra voetbalkwaliteit er boven uit steken en onderscheidend zijn. Misschien debuteerde er zaterdag wel een talent van die buitencategorie? Wie zal het zeggen, de toekomst zal het leren. De wedstrijd is gespeeld, DESZ heeft gewonnen en de euforie heerst! Buiten onder het tentdoek zoek ik Remco Lachenal even op. Hij staat er ontspannen bij. Maanden van heftig ziek zijn met sterke ups and downs zijn zeker zichtbaar. Gewichtsverlies: iets wat anatomisch gezien als een wonder beschouwd mag worden, omdat er voorheen nog geen grammetje vet op de botten te bespeuren viel. En toch! hij is er. Zijn ouders staan er bij, moeder Grietje heeft net de prijs van de verloting gewonnen. We praten en lachen wat. Nog even benoemen we ons laatste telefonisch contact, net toen hij het ziekenhuis in moest vanwege een enorme medische tegenvaller. Ik sluit af met: "Ik zie je zo, dan gaan we even stil staan bij het noodgedwongen besluit om te stoppen". Luchtig zoals DESZ-ers onder elkaar zijn…….en toch met warmte onderling.

Nog even terug naar de uitzonderlijke voetbaltalenten. Remco behoort tot de buitencategorie. In mijn speech later die zaterdagmiddag start ik ook met de verwijzing naar het wonderschone doelpunt in Coevorden. Het doelpunt wat door Jan Blei in zijn column destijds beschreven is als "Lacheknal". Het doelpunt wat leidde tot het kampioenschap in de thuiswedstrijd daarna. Het doelpunt wat viraal via Youtube de wereld overging en nog steeds views oplevert vanwege de schoonheid van de balbehandeling en het schot daarna. In dat doelpunt ligt de karakteristiek voor het talent Remco: een talent van de buitencategorie. Maar het is te weinig en het doet te kort aan de persoon Remco. De aanvoerder van het team, de "man van glas", geliefd bij alle DESZers, lid van de PR commissie, meer dan betrokken bij de vereniging, en zo kunnen we doorgaan. Maar altijd met de connectie van het voetbal: zijn lust en zijn leven.

Ik vraag Remco naar voren en ik zie een andere Remco naar voren komen. Heel anders dan net onder het tentdoek aan de statafel. Geen ontspanning, schuchter bijna. De inleidende woorden heb ik gesproken en vervolgens breekt er iets………bij Remco en dus ook bij mij. Voetbal is emotie, dat geldt voor euforie maar ook voor tragiek. En dát blijkt: DESZers slepen ons door het moment heen. Het respect klinkt door in het applaus en mensen blijven klappen, totdat Remco zich deels herpakt en de woorden uit zijn mond kan laten komen, dat hij moet stoppen. De steun van zijn ouders geven opnieuw aanleiding tot emotie. Wat een bijzondere kerel, die Remco! DESZ ligt in zijn hart opgesloten en DESZ heeft hem in het hart zitten. Daar kan het stoppen als speler geen verandering in brengen. Eerst weer beter worden en de ziekte onder controle krijgen. Maar de gesprekken lopen ook al voorzichtig hoe verbonden te zijn/blijven (wellicht in andere rollen) bij DESZ.

Soms valt het stil.....maar dat is niet erg. Het is mooi in de sport: euforie en tragiek en euforie. We zien het als een doorlopende cirkel, het gaat er om er samen te zijn op die momenten. Zowel in euforie en tragiek. Remco bedankt dat we allemaal getuige zijn van je bijzonder voetbaltalent, maar ook je betrokkenheid en we zien elkaar bij DESZ. Cliffhanger: bij het verlaten van het sportpark besluiten Remco, Thijs en ik om samen de CL-finale te gaan kijken die avond. Het wordt ontspannend. We praten o.a. over de middag en zien een meer spannende dan goede voetbalfinale. En aan het eind van de avond krijg ik toch weer kippenvel. Remco maakt nog 1 statement: "als we promoveren naar de 1e klasse, ga ik het toch weer proberen. Ik wil in de 1e klasse voetballen".