Actueel

Maar voordat we hier verder op ingaan, neem ik u eerst mee terug naar vrijdagavond 7 juni en de weken ervoor. De voorjaarscompetitie was op dat moment 7 wedstrijden oud en wij waren nog zonder puntverlies. Deze avond zou worden gehost in Meppel, met voor ons de 'finales' tegen Ruinerwold (kampioen najaarscompetitie) en Wacker (medekoploper) op het programma. Genoeg om voor te spelen zou je zeggen dus ongetwijfeld animo genoeg.

Niets bleek echter minder waar. Al bij de voorgaande ronde werd namelijk duidelijk dat meerdere spelers elders verplichtingen zouden hebben (vakantie, BBQ, kampioenswedstrijd vlaggenschip, verjaardag van de vader van de zus van de buurman). Onder het mom van 'meten is weten' gooide teamcaptain Johan er die avond meteen een poll uit in de whatsapp-groep; de teller stokte op 7 aanwezigen. Genoeg om te kunnen spelen, maar wel een ietwat krappe bezetting voor de twee wedstrijden die op het programma stonden.

Kortom, we moesten op zoek naar gastspelers. En rap. Natuurlijk kijken wij dan als eerste naar onze voorzitter, die een rijke voetbalcarrière achter de rug heeft en steeds vaker op het trainingsveld wordt gesignaleerd. Hij bleek helaas verhinderd. Gelukkig had Martijn van der Heide wel zin om weer eens een potje te ballen. Met de afwezigheid van Robin was een keeper ook wel handig. Renee Agterhuis vonden wij bereid om die handschoen(en) op te pakken. Een welkome kwaliteits- en kwantiteitsinjectie voor deze essentiële avond!

Goed, terug naar 7 juni. De aanloop naar de eerste wedstrijd tegen Ruinerwold verloopt zoals altijd; in de kleedkamer wordt wat aan gekeuteld, de actualiteit wordt besproken en er worden bij vlagen geniale (woord)grapjes gemaakt. Vind ik dan. Op het veld wordt vervolgens iets gedaan dat wat wegheeft van een warming-up, waarna vlak voor het eerste fluitsignaal nog even gauw een startopstelling wordt bedacht.

Tot zo ver alle overeenkomsten met de zeven wedstrijden hiervoor, waarin wij zo succesvol waren geweest. Want hier houdt de gelijkenis wel op. Althans, we wisten nog wel te scoren. Martijn rondt een mooie aanval af met een droge knal. Jammer genoeg stonden wij op dat moment al met 3-0 achter. En daar bleef het niet bij; we liepen nadien nog twee keer in de messen en stapten met een 5-1 zeperd van het veld.

Het moest anders tegen directe concurrent Wacker. Zij wonnen hun eerste wedstrijd van de avond en hebben enkele goede voetballers in de gelederen, waaronder oud-prof Erik Bakker. Waar we ons tegen Ruinerwold nog lieten lokken, besloten we nu in te zakken en het op de counter te proberen. Die tactiek werd beloond, want we kwamen zowaar op voorsprong. Helaas wist Wacker voor rust nog wel langszij te komen.

Na de kantwissel was het voor ons vooral een kwestie van tegenhouden. Door het harde werk van Niels, Bernd en Ronald, maar ook diverse reddingen van Renee lukte dit aanvankelijk aardig. Uiteindelijk moesten we toch twee tegentreffers slikken. Dat was terecht en eigenlijk zelfs wat weinig; Wacker was de veel betere ploeg, kreeg legio kansen en zou door deze zege haast zeker de verdiende kampioen van de voorjaarscompetitie worden.

Ware het niet dat zich een slotfase van epische proporties ontspon. Want met drie minuten te spelen zette Martijn vanuit het niets de aansluitingstreffer op het bord, na goed voorbereidend werk van Bernd. Dit bracht zowaar iets van geloof terug bij ons. En dat kan tot rare dingen leiden. Zo ook vanavond: Wacker wist even niet waar ze het zoeken moesten en wij roken bloed. En u raadt het al, de gelijkmaker kwam er. In de állerlaatste seconde van de wedstrijd legde ondergetekende de laatste hand (voet) aan de moeder aller' rommelgoals: 3-3, het eerste puntverlies voor Wacker en we doen nog mee om de voorjaarstitel!

Eenmaal opgefrist en wel verzamelden wij in de kantine voor het meest informele deel van de avond. Daar deden we ons de rest van de avond te goed aan de overvloedig aanwezige hapjes en drankjes, keken we Marokko – Zambia (2-1) en vergaapten we ons aan de barvrouw. Ook werd er uitgebreid nabeschouwd over hoe Johan een hoge bal miste door de laagstaande zon (of was het andersom?) en het moment dat Niels de bal zomaar over de zijlijn liep. Uiteraard ging de blik ook al even vooruit naar de slotavond in Ruinerwold, een week later.

En daar zijn we nu aanbeland. Deze avond stonden er opnieuw twee wedstrijden op het programma, tegen De Weide (nummer 3) en onze angstgegner Vitesse'63. Om nog kans te maken op de voorjaarstitel moesten beide duels worden gewonnen. Tegelijkertijd zou Wacker dan minstens drie punten moeten laten liggen in haar drie wedstrijden. De opdracht was dan ook duidelijk: zelf winnen en we zien wel waar we aan het eind van de rit staan.

Om de boel op scherp te zetten, werden er al vroeg op de dag enkele prikkelende appjes gestuurd in de groepsapp. Berichten die, met de kennis van nu, hun beoogde effect niet hebben gemist. Ook werd afgestemd wie de hapjes en drankjes voor na de wedstrijden zou regelen. Ditmaal een taak voor Nico en die kun je wel om een boodschap sturen; het was top voor elkaar. De voorbereiding op het eerste duel verliep verder ontspannen, al waren we diezelfde Nico wel enige tijd kwijt toen hij een bal het sportpark af schoot.

Afijn, om 19.30 uur onze eerste wedstrijd. Eén waarin we een valse start beleefden. Gerjan wilde de bal over de achterlijn laten lopen voor een doeltrap, maar het veld bleek langer dan gedacht. Dit gaf een aanvaller van De Weide de kans er met de bal vandoor te gaan en Robin te verschalken: 0-1. Maar Gerjan zou Gerjan niet zijn als hij dergelijke knullige momenten niet zou afwisselen met briljante. Want kort hierna maakte hij zijn fout goed door de bal te veroveren en Nico te bedienen: 1-1.

Niet veel later was het Nico die ditmaal de basis legde voor de voorsprong. Hij zette ondergetekende vrij bij de tweede paal: 2-1. In deze fase hadden we de tegenstander op de knieën. We wisten de marge dan ook al gauw te verdubbelen. Gerjan had het weer op zijn heupen, produceerde iets wat leek op de good-old shuffle en vond onze eigen Martijn (Strating, red.) voor het doel: 3-1, tevens de ruststand. Harold was voor de verandering ook aanwezig en zag vanaf het bordes(z) dat het goed was.

In de tweede helft gingen we verder met waar we gebleven waren. Na een mooie aanval over meerdere schijven wisten wij de 4-1 op het scorebord te zetten. Nico schoot nog de 5-1 tegen de touwen, maar deze werd afgekeurd wegens hands. Doordat wij de teugels vervolgens wat lieten vieren, deed De Weide nog wat terug: 4-2. Robin voorkwam vervolgens dat het nog spannend zou worden, mede door redding te brengen met zijn neus. Ietwat onorthodox, maar wel effectief. Eindstand: 4-2!

Een blik op de andere velden leerde ons dat SC Rouveen uiteindelijk moest capituleren tegen Wacker, na lange tijd voor te hebben gestaan. Kans op de titel iets geslonken, maar onze opdracht is ongewijzigd gebleven. Vitesse'63 de volgende tegenstander. Eén die ons toch enige angst inboezemt. Niet omdat ze nou zo verschrikkelijk goed zijn, maar wel omdat we er altijd bijzonder moeilijk van kunnen winnen.

Gelukkig telt een gewaarschuwd mens voor twee. Tenminste, dat zou je denken. Want we krijgen het toch voor elkaar om op achterstand te komen: 0-1. Nu hebben wij Nico in ons team, die in staat is om iets te creëren vanuit het niets. Zo ook vanavond. Met een verdediger in de rug duwt Appels zijn derrière naar achter, om plotseling vanuit de draai op doel te schieten: 1-1.

Deze snelle gelijkmaker deed ons goed. We kregen meer grip op Vitesse en gingen op zoek naar de voorsprong. Deze kwam er nog voor rust. Bram werd vrijgespeeld op het middenveld en zag de voorwaartse

beweging bij Nico. Met een uiterst subtiel steekballetje wist Bram hem te bereiken. Nico drukte op zijn beurt beheerst af: 2-1.

In het tweede bedrijf golfde het spel op en neer. Hierdoor bleef het spannend, niet in de laatste plaats omdat Wacker op achterstand was gekomen. We kregen diverse mogelijkheden, maar het vizier stond niet op scherp. Bram vond het toen welletjes en schoot eindelijk onze derde treffer tegen de touwen: 3-1. Wie dacht dat daarmee het verzet van Vitesse'63 gebroken was, kwam bedrogen uit. Ze deden al snel wat terug: 3-2. Gelukkig vond de scheids het al gauw mooi geweest en floot hij voor het einde van de wedstrijd en daarmee ons seizoen.

Op het andere veld bleek Wacker helaas wederom tijdig orde op zaken te hebben gesteld. De voorjaarstitel was hierdoor ver weg voor ons. Alleen wanneer Wacker haar inhaalwedstrijd met 15-0 zou verliezen, zouden wij ons de voorjaarskampioen mogen noemen. Nu kwam Olde Veste'54 al gauw met 2-0 voor, maar daar stokte de doelpuntenmachine. Sterker nog, Wacker deed wat het de hele avond al deed: terugkomen en tóch winnen. Met 31 punten uit 11 wedstrijden de terechte kampioen.

Die conclusie trokken wij terwijl wij genoten van de door Nico geregelde hapjes en drankjes. Na een welkome douche zochten wij voor de laatste keer dit seizoen de gezelligheid op in de kantine. Onder begeleiding van de beats van de jeugdige DJ en met de openingswedstrijd van het EK op de achtergrond, werden de verhalen steeds sterker en de grappen steeds slapper. Verder verloor Reiny van Nico met armpje drukken en vertelde Harold over al zijn vroegere veroveringen in Ruinerwold. Kortom, topavond en een passende afsluiting van het seizoen.

Eén waarin wij een knappe derde plaats wisten te behalen in de najaarscompetitie en een nóg knappere tweede in de voorjaarscompetitie. Maar we staan wel met lege handen. Toch? Ja, formeel staan we dat. Maar wanneer wij de resultaten van de beide competities bij elkaar optellen, dan hebben wij dit seizoen de meeste punten van allemaal gepakt: 52 uit 22 wedstrijden. Meer dan Ruinerwold én Wacker, die beide 50 punten haalden uit evenveel wedstrijden. Wij zijn de beste van iedereen!

Wij kunnen dan ook niet anders dan concluderen dat wij een topseizoen hebben gedraaid. Qua prestaties, maar nog veel meer qua gezelligheid en plezier. Wat kan het spelletje dan leuk zijn en wat ben ik blij dat ik dat na enkele voetballoze jaren weer heb mogen ervaren. Bedankt mannen!